تهران شهری بزرگ در ایران است که دارای مناطق متفاوتی می باشد. این شهر که پایتخت ایران است، دارای آموزشگاه های متفاوتی در زمینه زبان های متفاوت نیز می باشد. ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ آموزشگاه زبان ترکی استانبولی در تهران به شما کمک می کند تا زبان مورد علاقه و مورد نیاز خود را به خوبی بیاموزید و برای آزمون ها و شرایط متفاوت آماده شوید.
وقتی در دبیرستان زبان فرانسه را یاد گرفتم، نمی توانستم صبر کنم تا کلاس فرانسه بیاید. متأسفانه، مجبور شدم بدون توجه به انتظار زیاد بمانم، زیرا فقط دو بار در هفته، هر بار یک ساعت، کلاس زبان فرانسه داشتم. اکثر اعضای کلاس من با دو ساعت فرانسوی در هفته خوب بودند، اما من اینطور نبودم. در عوض، من تا آنجا که میتوانستم ساعات بیداری خود را با زبان فرانسه گذراندم – همه اینها با استفاده از فرصتهای یادگیری خارج از کلاس درس. و به همین دلیل، مهارت های فرانسوی من از همکلاسی هایم بالاتر رفت.
دانشجویان زبان امروز همان نگرش را دارند که بسیاری از همکلاسی های من داشتند. از آنجایی که زبانها موضوع «مطالعه» بودند، و «مطالعه» اساساً «کار» بود، آنها نمیخواستند وقت آزاد خود را صرف «کار کردن» روی زبان فرانسه کنند.
من فرانسوی را اینطور ندیدم. من آن را به عنوان یک رسانه سرگرم کننده می دیدم که از طریق آن می توانم علایق و علایقم را کشف کنم، و بنابراین ساعت های بسیار بسیار بیشتری را صرف تعامل با زبان و یادگیری از طریق آن کردم. و این دقیقاً همان روشی است که بومیها زبان اول خود را یاد میگیرند.
در مورد آن فکر کنید. بچه ها هر روز از غروب تا سحر بیشتر وقت خود را با زبان مادری خود می گذرانند، زبان مادری خود را یاد می گیرند. مقداری از زمان نوردهی که به معنای واقعی کلمه زمان صرف شده توسط دانشآموزان را برای زبان مقصدشان کم میکند. این به تنهایی می تواند تفاوت زیادی در مهارت زبان ایجاد کند.
معلمان باید دانش آموزان را تشویق کنند تا زبان خود را به طور روزانه، در هر کجا و هر زمان که هستند، یاد بگیرند. از آنجایی که دانش آموزان همیشه بیشتر عمر خود را خارج از کلاس می گذرانند، این فرصت های یادگیری خارجی باید تمرکز اصلی هر دانش آموز زبان باشد. هنگامی که این «تغییر» انجام شد، زمان در کلاس به «زمان یادگیری تکمیلی» تبدیل میشود، زیرا دانشآموزان میتوانند از زمان کلاس برای درخواست کمک یا توضیح در مورد مسائل مربوط به زبان که ممکن است در دنیای خارج با آن مواجه شدهاند، از معلم استفاده کنند.
وقتی زبان را در مدرسه یاد گرفتید، به یاد دارید که از خود بپرسید: “چرا دارم این زبان را یاد میگیرم؟”
احتمال اینکه این کار را نکرده باشید بسیار زیاد است. در اکثر مدارس، مطالعه زبان خارجی یک الزام است که همه دانش آموزان باید آن را رعایت کنند. علاوه بر این، انتخاب زبان محدود است، بنابراین دانشآموزان میتوانند تنها تعداد انگشت شماری از گزینههای زبان را بررسی کنند. به همین دلیل، آنها هرگز زبان را تا حد روانی یاد نمی گیرند. به بیان ساده، آنها مطالعه می کنند زیرا باید این کار را انجام دهند، آنها یاد نمی گیرند زیرا می خواهند.
دلایل بیرونی از بیرون می آیند و ضعیف هستند. اینها شامل دلایلی مانند: “شنیده ام که زبان X برای یادگیری جالب است” یا “من می خواهم دوستانم را تحت تاثیر قرار دهم”. اینها دلایلی هستند که در اولین مانع ناپدید می شوند و به اندازه کافی قدرتمند نیستند که شما را برای رسیدن به تسلط برانگیزند. نوع بهتر و قوی تر انگیزه به عنوان انگیزه درونی شناخته می شود. این نوع انگیزه ای است که بر اساس دلایلی که شخصاً برای شما مهم است، از درون می آید.
برخی از دلایل ذاتی برای یادگیری زبان می تواند این باشد: “من می خواهم یاد بگیرم زیرا می خواهم مردم محلی را بهتر درک کنم” یا “چون می خواهم در کشور X زندگی کنم” یا حتی “چون با یک دختر یا پسر آشنا شدم و می خواهم صحبت کنم”. و در سطح عمیق تری به آن زبان ارتباط برقرار کنید». این نوع دلایل قانعکنندهتر هستند و معمولاً شما را از موانعی که در مسیر یادگیری خود با آنها برخورد میکنید، عبور میدهند.
برای پرداختن به این موضوع از دیدگاه درون کلاسی، یکی از اولین کارهایی که معلمان باید انجام دهند این است که از دانش آموزان بخواهند که دلایل ذاتی خود را برای تمایل به یادگیری یک زبان خارجی مطرح کنند. معلمان باید دانشآموزان را تشویق کنند تا دلایلی بیاورند که انگیزهبخش باشد و با اهداف، علایق و علایق آنها مرتبط باشد.