کاربرد و مزایای نشانگرهای گفتمان در انگلیسی

آیا حین صحبت کردن به انگلیسی، زیاد از “um” و “uh” استفاده می‌کنید؟ آیا هنگام نوشتن انگلیسی، پاراگراف‌هایتان بی‌روح و نامنسجم به نظر می‌رسد؟ راه حل این مشکل، تسلط بر نشانگرهای گفتمان در انگلیسی است. این کلمات جادویی، مانند علائم راهنمایی، به گفتار و نوشتار شما جهت می‌دهند و آن را حرفه‌ای و روان می‌کنند. در این مقاله، به طور کامل با این نشانگرها در زبان انگلیسی آشنا شده و یاد می‌گیرید که چگونه از آنها در مکالمه و نگارش استفاده کنید.

نشانگر گفتمان انگلیسی چیست؟

نشانگرهای گفتمان (Discourse Markers)، کلمات یا عباراتی کوتاه در زبان انگلیسی هستند که به معنای اصلی جمله اضافه نمی‌کنند، بلکه نقش سازماندهی و هدایت گفتگو یا متن را بر عهده دارند. آنها رابطه بین جملات و ایده‌ها را مشخص کرده و به مخاطب شما کمک می‌کنند تا مسیر فکرتان را به راحتی دنبال کند.

انواع نشانگرهای گفتمان در انگلیسی

در این بخش، مهم‌ترین دسته‌های Discourse Markers  را برای استفاده در مکالمه انگلیسی و نگارش انگلیسی بررسی می‌کنیم.

۱. نشانگر برای افزودن مطلب  (Adding Information)

از این نشانگرها برای اضافه کردن یک ایده مشابه یا تکمیل کننده استفاده می‌شود. به زبان ساده، وقتی حرف دیگری دارید که جمله قبل را نقض نمی‌کند، بلکه آن را کامل می‌کند یا بر اهمیت آن می‌افزاید، از این نشانگرها استفاده می‌کنید.  این نشانگرها مانند این هستند که بگویید: «علاوه بر این…»، «از طرفی…» یا «حتی…. 

• مهم‌ترین موارد: 

Moreover, Furthermore, In addition, Also, Besides, What’s more.

• Speaking: “Learning a language opens up new job opportunities. Besides, it allows you to connect with different cultures.”
• Writing: “The company is expanding its market share. Furthermore, it is investing heavily in research and development.”

۲. نشانگرهای بیان تضاد  (Expressing Contrast)

وقتی می‌خواهید بین دو ایده متضاد ارتباط برقرار کنید. این نشانگرها زمانی استفاده می‌شوند که دو ایده متناقض یا متضاد را به هم مرتبط می‌کنید. در واقع با این نشانگرهای گفتمان در انگلیسی به مخاطب می‌فهمانید که جمله بعدی، برخلاف انتظار یا در جهت مخالف جمله قبلی است. انتخاب نشانگر مناسب به ساختار جمله بستگی دارد. برخی بعد از ویرگول و بین دو جمله مستقل می‌آیند مانند However و برخی دیگر قبل از یک اسم یا عبارت می‌آیند مانند  Despite.

• مهم‌ترین موارد:

 However, Nevertheless, On the other hand, Although, Even though, In spite of, Despite.

• Speaking: “I really wanted to go to the party. However, I had to finish my project.”
• Writing: “The economic situation is challenging. Nevertheless, we are optimistic about future growth.”

۳. نشانگرهای بیان دلیل و نتیجه  (Expressing Cause and Effect) 

این نشانگرها رابطه علت و معلولی را نشان می‌دهند. این دسته از نشانگرها برای توضیح چرایی وقایع به کار می‌روند. آنها به طور واضح نشان می‌دهند که یک رویداد (نتیجه) مستقیماً ناشی از رویداد دیگر (علت) است. این نشانگرها به استدلال‌های شما ساختار منطقی می‌بخشند. برخی از این نشانگرها مانند “Therefore” و “As a result” برای بیان نتیجه به کار می‌روند، در حالی که “Because” و “Since” برای بیان علت استفاده می‌شوند. انتخاب نشانگر به جایگاه آن در جمله بستگی دارد.

• مهم‌ترین موارد: 

Therefore, Consequently, As a result, So, Because of this, Thus.

• Speaking: “It started raining heavily. As a result, we decided to stay home.”
• Writing: “The demand for the product was extremely high. Therefore, the company decided to increase production.”

۴. نشانگرهای بیان ترتیب وقایع  (Sequencing Ideas)

برای مرتب کردن ایده‌ها یا بیان مراحل یک فرآیند کاربرد دارند. این نشانگرهای گفتمان در انگلیسی مثل نقشه راه برای مخاطب شما هستند. آنها به واضح‌سازی ساختار صحبت یا نوشته شما کمک کرده و نشان می‌دهند که هر ایده یا مرحله چگونه به دیگری مرتبط می‌شود. این کار درک مطلب را برای مخاطب بسیار آسان‌تر می‌کند.  این نشانگرها نه تنها برای دستورالعمل‌ها، بلکه برای ارائه دلایل، توضیح روندهای تاریخی یا مرتب‌کردن نکات مهم در یک ارائه نیز بسیار ضروری هستند.

• مهم‌ترین موارد:

 First(ly), Second(ly), Then, Next, After that, Finally.

• Speaking: “First, chop the onions. Then, heat the oil in a pan.”
• Writing: “There are three main reasons for this phenomenon. First,… Second,… Finally,…”

۵. نشانگرهای گفتمان بیان نتیجه‌گیری  (Summarizing and Concluding)

در انتهای بحث برای جمع‌بندی تمام مطالب از آنها استفاده می‌کنیم. این نشانگرها مانند چراغ قوه‌ای هستند که در پایان تونل یک بحث روشن می‌شوند. آنها به مخاطب سیگنال واضحی می‌دهند که شما در حال جمع‌بندی نکات اصلی و ارائه دیدگاه نهایی خود هستید. این کار به صحبت یا متن شما حس کامل‌بودن و سازمان‌یافتگی می‌بخشد.

• مهم‌ترین موارد: 

In conclusion, To sum up, In a nutshell, Overall, All in all.

• Speaking: “We’ve looked at the advantages and disadvantages. In a nutshell, the benefits outweigh the costs.”
• Writing: “In conclusion, the evidence strongly suggests that a change in policy is necessary.”

چگونه Discourse Markers را در Speaking و Writing تمرین کنیم؟

• یادگیری فعال : (Active Learning) یک لیست از نشانگرها تهیه کرده و آنها را بر اساس کارکرد گروه‌بندی کنید.
  ۲. گوش دادن هوشمندانه : (Listen Smartly) به پادکست‌ها، TED Talks و فیلم‌ها به دقت گوش دهید. هر بار که یک نشانگر را شنیدید، به محتوای متن آن توجه کنید.
  ۳. جملات نمونه بنویسید : (Write Sample Sentences)  برای هر نشانگر، چند جمله مربوط به زندگی روزمره خودتان بنویسید.
  ۴. صحبت کردن خود را ضبط کنید: (Record Yourself Speaking) درباره یک موضوع ساده صحبت کنید و سپس به صحبت خود گوش دهید. ببینید در کجا می‌توانستید از نشانگرها برای روان‌تر شدن صحبت خود استفاده کنید.
  ۵. بازنویسی متون : (Rewriting) یک پاراگراف ساده را بدون نشانگر بنویسید. سپس سعی کنید همان پاراگراف را با اضافه کردن Discourse Markers  بازنویسی کنید و تفاوت را ببینید.

سخن پایانی

تسلط بر نشانگرهای گفتمان در انگلیسی، یکی از مؤثرترین راه‌ها برای انتقال از سطح متوسط به پیشرفته است. این نشانگرها، مهارت Speaking  شما را طبیعی‌تر و مهارت Writing  شما را منسجم‌تر و قانع‌کننده‌تر می‌کنند. آنها پل نامرئی بین افکار شما و ذهن مخاطب هستند. با تمرین مستمر و هوشمندانه، به راحتی می‌توانید این ابزارهای قدرتمند را در دایره لغات فعال خود جای دهید و برای همیشه شیوه ارتباط برقرار کردن خود به زبان انگلیسی را متحول کنید.